دانشجویان بین‌المللی که دارای مجوز تحصیل معتبر بوده و در موسسات آموزش عالی به صورت تمام وقت مشغول به تحصیل باشند مجاز هستند در محدوده موسسه آموزشی خود بی‌‌نیاز از مجوز کار و به صورت نامحدود به کار اشتغال داشته باشند. کارفرما میتواند خود موسسه آموزشی یا هر کار و کسب متعلق به بخش خصوصی واقع در محدوده موسسه آموزشی باشد. موقعیت شغلی “دستیار آموزشی” یا “دستیار پژوهشی” هم جزء این گروه کار یعنی کار دانشجویی واقع در محدوده دانشگاه محسوب میشود و مجوز کار جدا لازم ندارد.
مفهموم دانشجوی تمام وقت توسط هر موسسه آموزش عالی تعریف میشود و ممکن مفهوم “تمام وقت” در بین موسسات مختلف با هم فرق داشته باشند. در بیشتر مواقع دانشجوی دوره یک ساله، دو ساله یا دوره کارشناسی اگر ۳ درس یا ۹ واحد درسی داشته باشد دانشجوی تمام وقت محسوب میشود. اشتغال به تحصیل به صورت پاره وقت یا تمام در دوره‌های “تعطیلات دانشجویی” اجباری نیست و دانشجویی که قبل از دوره تعطیلی تمام وقت باشد و بعد از دوره تعطیلات هم قرار است تمام وقت باشد میتواند طی دوره تعطیلات هم در محوطه موسسه آموزشی به صورت تمام وقت کار کند. تعطیلات دانشجویی بر اساس تقویم موسسه آموزش عالی تعریف میشود. معمولا دوره‌های زیر جزء تعطیلات دانشجویی هستند:
-
- تعطیلی تابستانی (معمولا از ابتدای ماه می تا آخر ماه آگست)
- تعطیلی بهاره (یک یا دو هفته تعطیلات دردهه آخر ماه مارس
- تعطیلی کریسمس و سال نو (یک یا دو هفته تا شروع کلاسها در ماه ژانویه)
موارد استثنا:
- دانشجویانی که ترم آخر تحصیل خود را میگذرانند و مجبور هستند کمتر از ۹ واحد (۳ درس) بگیرند باز تمام وقت محسوب میشوند
- دانشجویانی که واحد کارآموزی یا انترنی گرفته باشند باز تمام وقت محسوب میشوند با وجود اینکه واحد کارآموزی ۱ درس و ۳ واحد محسوب میشود
- دانشجویان دوره‌های تحصیلات تکمیلی (کارشناسی ارشد و دکترا) صرف نظر از اینکه چند واحد داشته باشند دانشجوی تمام وقت محسوب میشوند
همانطور که در ابتدای بحث مطرح شد دانشجویان برای اشتغال به کار در محوطه دانشگاه نیازی به مجوز کار جدا ندارند و مجوز تحصیل در صورتیکه شرط کار دانشجویی را ذکر کرده باشد میتواند برای اخذ شماره بیمه اجتماعی (Social Insurance Number) و اشتغال به کار کفایت کند. دانشجویی که از وضعیت دانشجوی تمام وقت خارج شود لازم است از کار دست بکشد در غیر این صورت دچار تخلف مهاجرتی شده است.